Το Film Office ενός Δήμου με φωτογένεια
Αν κάποτε συντασσόταν η ελληνική γεωγραφία της κινηματογράφησης σε
εξωτερικούς χώρους, ο Δήμος Βάρης Βούλας Βουλιαγμένης θα ήταν ένας τόπος
υπερφορτωμένος σε αναφορές. Οι ομορφιές που έλκουν κάθε μέρα επισκέπτες
από το Λεκανοπέδιο και όλο τον κόσμο, συνιστούν επίσης λόγους
προτίμησης για τους σκηνοθέτες που βρίσκουν τα φυσικά σκηνικά των 3Β
κατάλληλα για τα γυρίσματά τους.
Εδώ και χρόνια, η κινηματογράφηση σε δημόσιο χώρο απαιτεί άδεια από
τον Δήμο, καθώς τα κινηματογραφικά συνεργεία καταλαμβάνουν κοινόχρηστους
χώρους. Πρώτα ο πρώην Δήμος Βουλιαγμένης και κατόπιν ο ενιαίος Δήμος
των 3Β κοστολόγησε ειδικά τη δραστηριότητα αυτή η οποία αποφέρει ένα
μικρό σχετικά έσοδο για το δημοτικό ταμείο, της τάξης των 150 ευρώ την
ημέρα. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι παράλληλα έχει δημιουργηθεί ένα
αξιόλογο αρχείο καταγραφής για τις εμφανίσεις των τριών πόλεων στη μικρή
και τη μεγάλη οθόνη.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η προσέλκυση κινηματογραφικών παραγωγών
θεωρείται σήμερα ένα τοπικό αναπτυξιακό όχημα. Σύμφωνα με στοιχεία που
παρουσίασε η Περιφέρεια, για κάθε ευρώ που δαπανάται για την
κινηματογράφηση στη χώρα, η εγχώρια προστιθέμενη αξία ενισχύεται κατά
1,4 ευρώ.
Σκηνή από την Ακτή Βουλιαγμένης στην περσινή ταινία «Οίκτος» του Μπάμπη Μακρίδη
Οι κινηματογραφικές παραγωγές που ζήτησαν και έλαβαν άδεια για τα
συνεργεία τους από το 2011 (το έτος δηλαδή ενοποίησης των τριών πρώην
Δήμων) μέχρι σήμερα δεν είναι πολλές, όμως δείχνουν καθαρά τι προτιμούν
οι σκηνοθέτες. Το 2014 προβλήθηκε η ταινία «Το Σάρωμα» του Σύλλα
Τζουμέρκα περιέχει σκηνές που γυρίστηκαν στα Λιμανάκια. Η αμερικανική
παραγωγή «Caged no more» του 2016 με θέμα το τράφικινγκ, περιέχει πλάνα
από την παραλία στο Λαιμό Βουλιαγμένης και στην οδό Ηροδότου, ψηλά στο
Πανόραμα Βούλας. Η περσινή ταινία του Μπάμπη Μακρίδη, «Οίκτος», είχε
εξωτερικά γυρίσματα τόσο στο κοιμητήριο Βούλας όσο και στην πλαζ της
Βουλιαγμένης. Το νεκροταφείο του Πανοράματος επέλεξε και ο Χρήστος Νίκου
στην τελευταία του ταινία «Μήλα», η οποία ακόμη δεν έχει προβληθεί. Μια
ακόμη κινηματογραφική παραγωγή με την υπογραφή του BBC έχει τίτλο
«White rocks», γύρισε σκηνές στα Λιμανάκια της Βάρκιζας, χωρίς ακόμη να
έχει ακόμα προβληθεί.
Και στη μικρή οθόνη προβλήθηκαν αυτά τα χρόνια πολλά πλάνα από τα 3Β.
Το 2011 το junior Master Chef επισκέφτηκε το Καβούρι. Το 2012 η
διαδικτυακή σειρά του flogtv.com «LIBA: Life Is A Beach» έκανε γυρίσματα
στα Λιμανάκια. Και το 2013 η αγαπημένη σειρά του Mega «Το σπίτι της
Έμμας» πήρε εικόνες στην παραλία του Καβουρίου. Πριν λίγους μήνες τρεις
νέες σειρές στην ελληνική τηλεόραση ήρθαν στα 3Β για γυρίσματα. «Η ζωή
εν τάφω», η ιστορική σειρά που ξεκίνησε φέτος στην ΕΡΤ1 είχε σκηνές στη
Β’ πλαζ Βούλας. Ενώ στην παραλία του Καβουρίου γυρίστηκαν σκηνές από τις
δύο σειρές του καναλιού Open, «Πρίγκιπας της φωτιάς» και «Ελεύθερη
σχέση».
Μια μεγάλη σχετική έρευνα για εικόνες των 3Β στον κλασικό ελληνικό
κινηματογράφο έχει κάνει ο συνταξιοδοτημένος σήμερα υπάλληλος του Δήμου,
Στέφανος Χατζηστεφάνου. Δείχνοντας στον «Δημοσιογράφο» το αρχείο του, μας έδωσε και μια λίστα με τις ταινίες που έχουν φόντο τις παραλιακές πόλεις:
«Χαρούμενο ξεκίνημα» (1954, Άγιος Γεώργιος Καβούρι), «Κυριακάτικο
ξύπνημα» (1954, Κεντρική Πλατεία Βούλας), «Στέλλα» (1955, παραλία
Μεγάλου Καβουρίου), «Ο ζηλιαρόγατος» (1956, Βάρκιζα), «Η θεία από το
Σικάγο» (1957, Α’ πλαζ Βούλας), «Η μουσίτσα» (1959, Αστέρας
Βουλιαγμένης), «Το αγοροκόριτσο» (1959, παραλίες Μεγάλου Καβουρίου και
Βάρκιζας), «Οικογένεια Παπαδοπούλου» (1960, πλαζ Βουλιαγμένης), «Όταν
λείπει η γάτα» (1962, κέντρο διασκέδασης Queen Ann Βούλα), «Μερικοί το
προτιμούν κρύο» (1963, παραλία Μεγάλου Καβουρίου), «Μικροί και μεγάλοι
εν δράσει» (1963, πλαζ Βουλιαγμένης), «Η Σωφερίνα» (1964, παραλία
Μεγάλου Καβουρίου), «Οι προικοθήρες» 1964, (παραλιακή Λεωφόρος Βούλα),
«Με πόνο και με δάκρυα» (1965, Άγιος Νικόλαος Βουλιαγμένη), «Ο μπαμπάς
μου ο τεντιμπόης» (1965, Ξενοδοχείο Voula beach, Βούλα), «Ξυπόλητος
πρίγκηψ» (1966, Αστέρας Βουλιαγμένης –
με τη Μάρθα Καραγγιάννη στην κεντρική φωτογραφία),
«Παπατρέχας» (1966, Άγιος Γεώργιος Καβούρι), «Νύχτα γάμου» (1967,
παραλιακή λεωφόρος Πηγαδάκια), «Χωρίσαμε ένα δειλινό» (1966, παραλία
Μεγάλου Καβουρίου), «Η Αρχόντισσα και ο Αλήτης» (1968, Άγιος Γεώργιος
Καβούρι), «Ησαΐα μη χορεύεις» (1969, παραλία Μεγάλου Καβουρίου),
«Θυμήσου αγάπη μου» (1969, Άγιος Νικόλαος Βουλιαγμένη), «Εκείνο το
καλοκαίρι» (1971, παραλιακή λεωφόρος Βούλα, Α’ πλαζ Βούλας), «Ζητείται
επειγόντως γαμπρός» (1971, πλαζ Βουλιαγμένης) και «Ροζ γάτος» (1985, Β’
πλαζ Βούλας).
Οι διαφημιστές προτιμούν επίσης σταθερά τον Δήμο Βάρης Βούλας
Βουλιαγμένης με μια πολύ μεγάλη λίστα προϊόντων και υπηρεσιών να
πλαισιώνονται από γνώριμες στους κατοίκους των 3Β εικόνες στα τηλεοπτικά
σποτ.
Όπως τονίζει στον «Δημοσιογράφο» η προϊσταμένη του Τμήματος Εσόδων,
Μερόπη Μοσχογιάννη,
που έχει και την ευθύνη του Film Office, ο Δήμος δεν χρεώνει τη θέα,
αλλά μόνο τον κοινόχρηστο χώρο που καταλαμβάνουν τα συνεργεία. «Θέτουμε
τους κανόνες, όπως την υποχρέωση όσων κινηματογραφούν να σέβονται τα
προσωπικά δεδομένα των πολιτών και την ευταξία της πόλης και ελέγχουμε
αν τηρούνται τα συμφωνημένα με τη Δημοτική Αστυνομία», προσθέτει.
: Το Film Office ενός Δήμου με φωτογένεια Αν κάποτε συντασσόταν η ελληνική γεωγραφία της κινηματογράφησης σε εξωτερικούς χώρους, ο Δήμος…
